Lycopodium

Mijn eerste succes met Lycopodium was een bijzondere gebeurtenis. Een man van 34 jaar was als jongste bediende begonnen in een zaak en zat inmiddels in de top van het bedrijf, toen hij pijn kreeg in de nieren. Hij bleek aan beide kanten een nierbekken vol stenen te hebben. In die tijd kon dat niet operatief verwijderd worden. Ik heb hem toen voorgesteld om samen in de homeopathische literatuur te zoeken naar een middel voor die stenen. Drie achtereenvolgende avonden kwam hij om tien uur en gingen we studeren. Via het boekje van Van der Harst kwamen we op Lycopodium. Dit boekje was mij uitgereikt op het artsexamen tussen duim en wijsvinger, alsof het grote vuiligheid was. Er werd ook bij gezegd: 'Deze viezigheid moeten we je ook nog geven.' Ik vroeg natuurlijk waarom ze het dan gaven. Er bleek een groot legaat aan vast te zitten! Toen vond ik het geen viezigheid en ik heb het boekje met belangstelling gelezen. Ik had met het Chamomilla-verhaal al succes gehad en hoopte nu hetzelfde te kunnen bereiken bij Lycopodium.

In Boericke had ik inmiddels gelezen dat Lycopodium een middel is tegen nephrolithiasis en wel één van de vier middelen, waar de koliekpijn voornamelijk rechts optreedt. Varï der Harst noemt Lycopodium niet in de index bij nierstenen.

We zijn het Lycopodium-verhaal toch maar gaan lezen: 'een middel voor de piswerktuigen bij kinderen.' Misschien was mijn patiënt als kind al met steenvorming begonnen. Klachten vooral rechts en verlopend van rechts naar links. Als hij een keelontsteking had, klopte dat inderdaad. Bij de nieren was het niet duidelijk, hoewel het linker nierbekken minder vol zat met stenen dan rechts. Toen kwam er een belangrijk symptoom. De buikklachten verergerden van 16 tot 20 uur. Dat klopte heel goed. Hoewel het symptoom hem zelf niet was opgevallen, had hij 's ochtends na het opstaan inderdaad eerst een prop ontlasting en een uur later een breiige massa.
Ten slotte was er nog een ander kenmerk, waar ik later veel aan heb gehad, aanwezig: het eten met tegenzin en vervolgens niet meer kunnen stoppen. Omdat hij dit ook in figuurlijke zin had (opzien tegen nieuwe dingen en vervolgens niet meer te stuiten zijn), had hij in zijn werk promotie kunnen maken. We vonden dit alles voldoende om met Lycopodium D6 3 dd 5 korrels te starten. Na 14 dagen begonnen er stukjes steen los te komen, met hevige koliekpijn. Ik had bij jongens met een pylerospasmus al eens succes gehad met Calcium carbonicum D200. Daarom schreef ik hem dit voor. Mijn advies was Calcium carbonicum om het kwartier in te nemen, zodra hij pijn voelde. Hij had geen tweede dosis nodig. De steen hoorde hij in de pot vallen zonder pijn te hebben.
Na drie maanden waren de nierbekkens, op de X-foto, duidelijk minder gevuld met stenen. Na een jaar was hij schoon en kon zijn werk weer volledig doen. Klassieke homeopaten zullen wel schande spreken van een jaar lang een dosis D6. Destijds was ik echter blij met het resultaat en ging met vernieuwd enthousiasme verder studeren.
Later heb ik begrepen dat een jaar Lycopodium D6 verantwoord is, zolang het verbetering blijft geven bij een organische afwijking. Het lichaam waarschuwt al snel met heftige borborygmi, als Lycopodium te lang in een lage potentie wordt gegeven.

Na dit succes was ik nieuwsgierig waarom Lycopodium zo werkt. In de literatuur heb ik geen antwoord kunnen vinden. Mijn veronderstelling is dat een Lycopodium-persoon een gestoorde leverfunctie heeft, waardoor eindprodukten van in vet oplosbare metabolieten niet oplosbaar in water worden gemaakt en dus door de nier worden teruggegeven aan het bloed. Vanuit het bloed worden deze stoffen vervoerd en afgegeven aan weefsels die afhankelijk zijn van in vet oplosbare voedingsmiddelen. Nu is het echter vergif geworden. Gevolgen zijn: ateriosclerose, nierstenen, galstenen, vlekken op de huid en op den duur huidsclerose.

Eén van de eerste, maar weinig opvallende intoxicatiesymptomen is dyslexie, fouten maken bij het lezen en schrijven. Toen ik dit wist, ben ik kinderen met dyslexie gaan onderzoeken op een Lycopodium-kenmerk, namelijk verschil in temperatuur van in beide voeten. Dat gaat makkelijk met een elektrische huidthermometer, met een aparte weerstand voor erg koude voeten. Het verschil is vaak 2 graden. Soms is er ook een forse lever te vinden. Verschil in temperatuur van de voeten is echter geen exclusief symptoom van Lycopodium. Kent noemt hier bijvoorbeeld ook nog Chelidonium, China, Conium, Digitalis, Ipecacuanha en Pulsatilla. Lycopodium is wel de belangrijkste uit die groep.

Met een psycholoog heb ik uitgezocht of gebrekkig ruimtelijk inzicht eveneens bij Lycopodium past. Dat blijkt zo te zijn als er tevens dyslexie is.

Ooit heb ik eens alle psychogene en fysieke oorzaken van een hartinfarct op een rijtje gezet. Dan komt Lycopodium er differentiaaldiagnostisch duidelijk uit, gevolgd door Crataegus.

Karakteristiek beeld